🏃♀️19 Nisan 1967 yılında Boston Maratonu’nda koşacak atletler arasındaki bir isim, maratonu dereceyle bitirenlerden çok daha fazla ses getirecek ve pek çok kadın için bu yolu açacaktı.
🏅Yetkililer yarış başlayana kadar 261 numaraya kayıt olan K. V. Switzer’ın bir kadın olduğundan habersizdi. “K” harfinin muhtemelen Kevin, Kurt, Ken veya herhangi bir erkek isminin kısaltması olduğunu düşünmüşlerdi. Yarış başladığında 261 numaranın büyük bir sürprizi vardı.
🏃♀️Kathrine Switzer, koşu antrenmanlarına 19 yaşında New York Syracuse Üniversitesi’nde gazetecilik bölümü öğrencisiyken başlar. Kadın takımı olmayan üniversitede, tek başına gayrı resmi olarak erkekler takımının antrenmanlarına katılır. Antrenörü Arnie Briggs ile bu sırada tanışır.
🏆O dönem Amatör Atletizm Birliği’nin kadınlar için “uygun” gördüğü ve kural koyduğu en uzun koşu mesafesi sadece 2.5 kilometredir. Kadınların uzun mesafe koşmak için fazla “kırılgan” ve “zayıf” olduğunu düşünen AAB ile hemfikir olan Arnie Briggs’in Kathrine Switzer’a yanıtı kısa olur; “Hiçbir kadın Boston Maratonu’nu koşamaz!”. Bunun üzerine Kathrine Switzer, bir önceki yıl kaçak bir şekilde koşucuların arasına karışan ve kayıtdışı bir şekilde yarışı bitiren Roberta Gibb’i* hatırlatır.
📜Kathrine Switzer başvuru yönetmeliğini inceler ve cinsiyetle ilgili kısıtlamaya dair hiçbir şeyin yazmadığını görünce başvurusunu yaparken ismini her zaman nasıl yazıyorsa o şekilde, isminin yalnızca baş harflerini kullanarak yazar ve gerekli belgeleri postalar.
📅Beklenen gün gelmiştir. Kathrine Switzer, 19 Nisan 1967 sabahı sıkı bir kahvaltının ardından eşofman takımını üzerine geçirir, makyajını yapmayı ve altın küpelerini takmayı ihmal etmez.
💧Hava yağışlı ve soğuktur. Yedi yüzden fazla koşucunun katıldığı yarışın başlama noktasındaki kaotik hal Kathrine Switzer’ın işine yarar. Rujunu silmeden başlangıç noktasına gelmiş olan 261 numara, koşucuları sadece göğüs numaralarına bakarak onaylayıp hızlıca parkura almaya çalışan görevlilerin dikkatinden sıyrılır.
🔗Parkurun yedinci kilometresini bitirmek üzerelerken belleklere kazınacak meşhur fotoğraf karesinin yaşanacağı ana koşar adım yaklaşmışlardır. Yolun ortasında dikilen pardösülü bir adam parmağını Kathrine Switzer’a doğru sallamaktadır ancak yanından geçerken Boston Atletizm Derneği’ne ait yaka iğnesi taktığını fark eder.
🔰Kathrine Switzer’a saldıran adam yarışın yöneticisi Jock Semple’dır. Geriye doğru bir manevrayla numarasını adamın elinden kurtarır, Sevgilisi Tom Miller ikinci müdahaleyi yaparak, Jock Semple’ı yolun kenarına itmeyi başarır.
🏃♀️Bu maratona katılırken “kimseye bir şey kanıtlama niyetinde” olmayan Kathrine Switzer için her şey tersine dönmüştür. Arnie Briggs’e döner ve ne olursa olsun yarışı bitireceğini söyler. Saatler geçer, kilometreler tükenmek bilmez. Kathrine Switzer için parkur bitmek bilmeyen bir yola dönüşür ama o temposuna sadık, Arnie Briggs’in dediği gibi yavaş yavaş koşmaya devam eder. Su toplayan ayaklarının acısına, uğradığı saldırının dehşetine rağmen 42 kilometrelik koşuyu bitirmeye ant içmiştir.
🕞Yarışa başladıktan 4 saat, 20 dakika sonra BİTİŞ yazan çizgi görüş alanına girer. Sonuncu olarak da olsa gerçekten başarmıştır. Bu olaydan sonra Amatör Atletizm Birliği kadınları erkeklerin katıldığı bütün yarışlardan, ve dolayısıyla maratona katılmaktan da, men eder ve bu kuralı çiğneyenlerin herhangi bir yarışa katılma haklarını kaybedeceklerini ilan eder. Kathrine Switzer’ın da dahil olduğu bir grup koşucu kadının bu kuralın kalkması için verdikleri çaba 1972 yılında kazanımla sonuçlanır. Kadınlar 1972 yılında ilk defa resmi olarak Boston Maratonu’na katılmaya hak kazanırlar.